İşte, “Abdullah bin Cahş kimdir? Abdullah bin Cahş nerede doğmuştur? Abdullah bin Cahş ne zaman doğmuştur? Abdullah bin Cahş nasıl Müslüman olmuştur? Abdullah bin Cahş nasıl hicret etmiştir? Abdullah bin Cahş nasıl evlenmiştir? Abdullah bin Cahş cesareti, Abdullah bin Cahş’ın hayatı, Abdullah bin Cahş’ın vefatı…” sorularının cevapları…

Hz. Abdullah, Peygamberimizin halası Ümeyme'nin oğlu idi. İslâm davetinin ilk günlerinde iman safına girdi. Böylece şimşekleri üzerine çekmiş, müşrik gruptan gelecek her türlü eza ve cefayı peşinen kabul etmiş oluyordu. Hidayete erdiği sıralarda en büyük tepkiyi en yakınlarından görmüştü. İnanç ve âdetlerine körü körüne bağlı olan Mekkeliler, atalarının dinini terk edenlere büyük bir düşman kesilmişlerdi. Abdullah bin Cahş da müşrik hücumlarına maruz kalan bir iman eriydi. İmanı uğrunda her nevi sıkıntıya razıydı. Fakat tazyikler haddi aşınca Habeşistan'a giden Müslüman kafileye kendisi de katıldı. Beraberinde ailesi, iki kardeşi ve hemşireleri de bulunuyordu. Bir müddet orada kaldıktan sonra Hicret hadisesini duyunca Mekke'ye döndüler, oradan da Mediye'ye hicret ettiler."

Hz. Abdullah genç yaşında iman davasının fedakar erleri arasına girmiş zeki, dirayetli ve cesur bir insandı. Peygamberimiz bazı mühim hizmetlere Hz. Abdullah'ı gönderiyordu.

Hicretin ikinci senesiydi. Resul-i Ekrem bir gün Hz. Abdullah'a şöyle bir emir verdi: "Yarın sabah okunu, yayını, kılıç ve teçhizatını alarak yanıma gel!" Hz. Abdullah hazırlığını yapmış, sabah namazından sonra silâhını kuşanarak erkenden hane-i saadetin kapısı önünde beklemeye başlamıştı.

Peygamberimiz, Hz. Abdullah'ın emrine askeri bir müfreze teslim ederek onlara kumandan tayin etti. Eline de bir mektup vererek, yola çıktıktan iki gün sonra, istenen yere varınca açmasını tembih etti. Mekke'ye doğru yola çıkan Hz. Abdullah, Nahle denen mevkiye varınca mektubu açtı. Mektupta neler yapacağı, nasıl hareket edeceği yazılıydı. Peygamberimiz kendisini, Kureyşlilerin durumunu keşfedip tetkik etmek üzere göndermişti.

Bir müddet sonra Kureyş'e ait bir kafileyi gördüler. Bu kafile savaş için hazırlık gören Kureyşlilere malzeme ve erzak taşıyordu. Hz. Abdullah kervana baskın yaparak bütün mallarını ele geçirdi. Esirler ve ganimetlerle birlikte Medine'ye döndü. Bu seriyyede ele geçen ganimet Müslümanların aldıkları ilk ganimetti

Hz. Abdullah'ın tek gayesi Allah Resulünü hoşnut etmek, onun sevgi ve rızasını kazanmaktı. Bu sevgi herşeyin üstündeydi. Peygamberimiz kendisini bu hizmet için gönderdiği sırada sormuştu: "Abdullah! Dünyada en çok özlediğin şey nedir?" Abdullah'ın tek düşüncesi vardı. Cevap verdi: "Benim dünyada en büyük gayem Allah ve Resulünün sevgisidir. Gözümde başka birşey yoktur."

İşte onu yücelten sır burada yatıyordu. Abdullah bin Cahş, sulh zamanında hak din uğrunda çok büyük hizmetlerde bulunduğu gibi, savaş anlarında da cengâver bir mücahid ve bir kahramandı.

Uhud Savaşı hazırlıkları yapıldığı esnada, Hz. Abdullah ilk öne atılanlardandı. Ordu yola çıkmış, Şeyheyn denen mevkiye gelmişlerdi. Mü'minlerin annesi Ümmü Seleme, Peygamberimize bir kapta üzüm suyu getirmişti. Peygamberimiz bir miktar içtikten sonra geriye kalanını Hz. Abdullah'a uzattı. Hz. Abdullah şıranın tamamını içip bitirdi. O anda bir arkadaşı yaklaşarak Hz. Abdullah'a sordu:

"Sabahleyin içeceğin suyun nerede olduğunu biliyor musun?" Şehadet şerbeti Abdullah'ın burnunda tütüyordu. "Ben," dedi, "ancak Rabbime kavuşunca şerbete kanarım. Ona kavuşmak, benim için iyice susadığımda, suya en mükemmel şekilde kanmaktan daha hoştur."

Bu arzusuna nail olmak için Allah'a yalvarmış, şehadeti istemişti. Savaş başlamış; aslanlar gibi müşriklerin üzerine yürümüştü. Bir ara elindeki kılıcı kırılıverdi. Bunu gören Peygamberimiz yerden bir hurma dalı aldı, kendisine verdi ve onunla çarpışmasını söyledi. Hz. Abdullah cihada onunla devam etti. Karşısına azılı ve güçlü bir müşrik dikildi. Abdullah'ın buna karşı koyması zordu. Vakit tamam olmuş, duâsı da kabul edilmiş olacak ki, müşrikin bir darbesi Hz. Abdullah'ın Cennete uçmasına kâfi geldi.

Savaş sona ermişti. Müslümanlar ölü ve yaralıları tesbit ediyorlardı. Müşrikler, şehid Abdullah'ı tanınmayacak hale sokmuşlardı. Bütün azalarını kesmişler, perişan halde bırakmışlardı. Bu hal Peygamberimizi çok üzmüştü. Daha sonra Peygamberimiz, Hz. Abdullah'ı dayısı Hz. Hamza ile birlikte defnetti. Bu sırada Hz. Abdullah kırk yaşında bulunuyordu.

Allah ondan razı olsun.