Biz Müslümanlar nankör değilizdir, zira Rabbine nankörlük etmeyen bir milletiz. Hamd ve şükür bizim en unutulmaz vasfımızdır. Yalnız Rabb’imize değil insanlardan bize iyilik edenlere de teşekkür etmekle emrolunduk.
“İyiliklerinden dolayı insanlara teşekkür etmeyen Allah’a da şükretmez.” (Tirmizi, Ebu Davud)
Batılılardan bize insan gibi yaklaşanları takdir eder hatta severiz. Onlar için hayır dua eder, hidayetlerini dileriz. İyiliklerinden dolayı teşekkür ederiz.
Hiç kimseye milliyeti, dili, dini ya da yaşadığı coğrafya sebebiyle düşmanlık etmeyiz, ölçümüz açık ve nettir:
"… Zalimlerden başkasına düşmanlık yoktur." (Bakara 193)
İnsanız biz; dostça uzatılan hiç bir eli geri çevirmeyiz ancak tokat atana diğer yanağımızı çevirmek yoktur bizde. Biz adaletle cevap vermenin, dengeli karşılığın doğruluğuna inanırız.
Topyekun iyi ya da topyekun kötü diye ayırmayız insanları, iyilerine iyi kötülerine kötü deriz. Sözün kısası, biz Müslümanlar "vasat" bir ümmetiz.
“Biz sizi böyle vasat bir ümmet yaptık ki, insanlara şahitler olasınız, Rasul(sas) de size şahit olsun” (Bakara 153)
Hayrın, adaletin ve dengeli duruşun merkezi olmak bizim vasfımızdır. Aşırılık ve zulüm bizden uzaktır.
Karşımıza çıkan naif örneklerden dolayı hayale veya rehavete de kapılamayız, tecrübeyle sabit gerçekleri unutmayız.
Batılıların bizimle münasebetlerini, tek bir kişi ya da kuruma göre değil; gerek tarihi tecrübelerle gerekse gelecek tasavvurları ile sabit olan verilere göre değerlendiririz.
Batılı idarecilerin ya da devletlerin halklarımıza ya da topraklarımıza saldırmaları sebebiyle, masum insanlara düşmanlık beslemeyiz. Aynı şekilde içlerinden bazıları insani yaklaşım gösterdi diye batının “iyi ve cici bir medeniyet” olduğunu da zannetmeyiz.
Mescitlerimizin basılıp Müslümanların kurşunlandığı bir beldede, mazlum şehitler hakkında, içinde zerre kadar iman olan her mü’minin gönlünde, nasıl büyük bir merhamet kabardıysa; içinde insanlık fıtratından bozulmamış bir cevher bulunan her insanın da yüreği yanmıştır.
Yeni Zelanda’nın gerek idarecileri gerekse halkının çoğu, bu hüzünlü zamanda, Müslümanların yanında durarak ve acılarını paylaşarak güzel bir insanlık örneği sergilemişlerdir.
Bu gibi güzel örnekler bize, İslam’ın adalet ve hakkaniyet çizgisinin, adil ve vasat ümmet olma emrinin, ne kadar büyük hikmetler barındırdığını da gösterir. Körü körüne herkese ve her şeye düşmanlık gibi bir ahmaklıktan uzak olmamız gerektiğini bir kere daha hatırlatır.
Aynı şekilde, bir güzel örneğe bakarak, yüzümüze gülen ama ardından dünyayı bize dar eden batılıların hepsi hakkında gevşek düşünmek ve zayıf durmak gibi bir gaflete düşmemek zorundayız.
Ütopik hayallere kapılmadan, iyilere iyi kötülere kötü demek, dengeli bir duruş sergilemek bizim için zor değildir. Hatta zor olsa da bir emirdir, mecburiyettir.
Biz, onlar gibi olamayız. Zalim ile mazlumu, suçlu ile suçsuzu, mücrim ile masumu ayırt etmek için temel ölçülerimiz sabittir. Kimliğine, kişiliğine bakmaksızın her adil ve doğru olana destek, her zalim ve yanlış olana köstek olmak vazifemizdir.
Allah(cc), yaşadıkları acılar sebebiyle Müslümanlara merhamet eden, acılarımızı paylaşan ve bizimle birlikte ağlayanlara da hidayet etsin
