Hz. İshak’ın hayatı
Kuran’da ismi geçen hak peygamberlerden biri olan Hz. İshak’ın hayatı…
İbrahim aleyhisselam’ın ikinci oğlu Hz İshak’ın hayatı kıymetli dersler ve örneklerle doludur.
HZ İSHAK’IN HAYATI
Hazret-i İshak, İbrahim aleyhisselâm'ın ikinci oğludur. Sare'nin çocuğu olmuyordu. Hazret-i Ismail doğduğu zaman, buna üzülmüştü. Yüce Allah lütfederek Sare'ye de ihtiyarlığı zamanında Hazret-i İshak'ı verdi. İshak aleyhisselâm, daha Hazret-i İbrahim hayatta iken Şam halkına Allah tarafından peygamber gönderildi. İbrahim aleyhisselâm'ın vefatından sonra onun yerine geçti. Soyundan birçok peygamberler gelip geçti.
İshâk -aleyhisselâm-’ın yaşlılık zamanında gözleri zayıflamış, âmâ olmuştur. İki oğlu Yâkûb ve Iys ikiz olarak dünyâya gelmişlerdir. ömrünün sonuna doğru bu iki oğluna da ayrı ayrı duâ etmiştir. Yâkûb’a neslinden peygamberler gelmesi; Iys’a da zürriyetinin bol olması, soyundan melikler ve sultanlar gelmesi için Cenâb-ı Hakk’a ilticâda bulunmuştur.
HZ. İSHAK'IN MUCİZELERİ
Kavmi, kendisine:
“Hayvanlar Sen’in peygamber olduğuna şehâdet etmezlerse, bizler Sana inanmayız!” dediler.
İshâk -aleyhisselâm- da hayvanlara:
“Ey hayvanlar! Benim kim olduğumu söyleyin!” buyurdu.
Tilki: Allâh’ın peygamberisin! dedi.
Ceylan: Halîlullâh’ın oğlusun! dedi.
Keçi de: Allâh’ın peygamberisin! Sana îmân etmeyen cehenneme gider! dedi.
Yine Kudüs’te dîni teblîğ edince İshâk -aleyhisselâm-’a:
“Eğer şu dağı harekete geçirirsen, Sana îmân ederiz!” dediler.
Dağ, büyük bir heybetle sallandı ve Kudüs halkı îmân etti. Kavmine îmânı teblîğ ederken, birisi sığır derileri getirdi:
“Bunları dirilt!” dedi.
İshâk -aleyhisselâm- da derilerin içine kum doldurup duâ etti. Hepsi canlandılar.
Diğer bir mûcizesi de, elini sürdüğü bütün koyunlar yavrulardı.
Bazı rivayetlere göre, Ibrahim aleyhisselâm, Hazret-i Ismail'i değil, Hazret-i İshak'ı kurban etmekle emredilmişti. İshak aleyhisselâm, rivayete göre altmış yaşında iken vefat etmiştir. Hazret-i İbrahim'in yattığı mağarada gömülmüştür. Annesi Sare de yüz yirmi yedi yaşında Şam'da vefat etmiştir.
(Kaynak: Büyük İslam İlmihali – Ömer Nasuhi Bilmen s.482)
