Eğitimci yazar, Yaşar Değirmenci Yeni Akit gazetesindeki son köşe yazısında Peygamber Efendimizin Kur’an’a olan hassasiyetini ele alarak ‘Dindar’ ümmetin de sorumsuzluğunu eleştirdi.

Değirmenci yazısında, “Peygamberimizin, ümmetini kıyamette Allah’a şikâyet ettiği tek konu, “Ümmetin Kur’an’ı mehcur bırakma” konusudur. Ayetteki “mehcûr” bırakma, “hiç bilmeme, yabancı kalma, tamamen terk etme” değildir. Elinin altında olduğu halde faydalanmama, ulaşabileceği halde “ulaşmama” anlamını ihsas eder. İlmî dindarlık, Kur’an’lı, Sünnetli dindarlıktır. Hissi dindarlık, genelde örfî dindarlıktır. Zahmetsiz dindarlıktır. ‘İlimsiz, irfansız dindarlık da olur mu’ demeyin. Olur ama bu dindarlık insanımızı, nereye götürür? Asıl problem burada!” dedi.

“HER TÜRLÜ ‘DİNDAR’ ÇIKAR”

Günümüz Müslüman tiplemelerine dikkat çeken Değirmenci, “Dini, Kur’anı Kerim-i öğrenme gayreti göstermeyen, onunla amel etmeye çalışmayan, mânâsı üzerinde düşünmeyen, kafa yormayan, dindar çıkar. Namazın her rek’atında okuduğu Fatiha’da “Yalnız sana kulluk eder ve yalnız senden yardım isteriz” deyip, daha namazdan çıkar çıkmaz tam tersini yapan bir dindar çıkar. Kur’an “Hiç kimse bir başkasının sorumluluğunu yüklenmez” derken, kendi sorumluluğunu yükleyecek bir hoca, bir üstad, bir mürşit, bir şeyh, bir imam arayan dindar tipi çıkar. Salih amel işlemeden, Allah yolunda cihad etmeden, grup, fırka taassubuyla ‘din kardeşliği’ hissiyatını kaybeden, ‘Ümmeti Muhammed’in derdiyle dertlenmeyen, ‘mânevi egoist’ tipler, bağlı olduğu hocasının şefaatıyla kurtulacağına inanır. O hale gelir ki ‘ismet’ sıfatına rağmen Peygamberlerin hataları Kur’anda bile geçer, fakat müfritlerin hocaları, idarecileri (hâşâ) hatasızdır. Kur’an “İnsan için ancak çalışmasının karşılığı vardır” derken, başkalarının sırtında cennete girmek için planlar yapan bir dindar tipi çıkar” açıklamalarında bulundu.

“HÂSILI ÇIKAR OĞLU ÇIKAR!”

Menfaat, ve rant uğruna sözde dindarların çıkar kavgalarına da değinen Değirmenci, “Peygamber Efendimiz, “Kızım Fatıma! Babam Peygamber diye güvenme! Vallahi senin için de yarın bir şey yapamam!” diye çağları aşan sesiyle bizleri ikaz ederken, rantçılığını yalnız yalan dünyada değil, ahirette de sürdüreceğini sanan ‘uyanık’ tipler çıkar. Dahası, her müminin boynuna yüklenen “Allah yolunda var gücünü harcama” (cihad) gibi bir farzın yanına yaklaşmayıp, gözleri ufukta Mehdi ve Mesih bekleyenler çıkar. Onların bu talebine bakıp iştahı kabaran ve “Ben Mehdi’yim, Ben Mehdi’nin habercisiyim! Ben Mesih’im” diyen uyanıklar ve onları pazarlayarak geçinenler çıkar. Sahte Mehdi ve Mesih’lerin Allah’tan geldiğini söyledikleri sahte vahiyler çıkar. ‘Bizim üstat, her gece bu işleri Peygamberimizle istişare edip, etrafına öyle talimat veriyor’ diyen tipler çıkar. Siyasî kararlar dahil, verilecek “oy”ların partisi, patırtısı dahil, bu talimat ve emirlerin ‘Mânevî Rical’den mülhem verildiğini söyleyebilen tipler çıkar. Sorumluluğu, yapılanın yanlışlığını hatırlatırsanız; bu defa ‘vebal bana ait değil, emri verene aittir’ diyerek iradeyi iptal eden bir anlayış çıkar. Hâsılı çıkar oğlu çıkar!” dedi

ALLAH DİNİ; “İNSANLIĞIN DÜNYEVİ VE UHREVİ SAADETİ” İÇİN GÖNDERMİŞTİR.

Açıklamalarına devam eden Değirmenci, “Aklımızı başımıza, başımızı avuçlarımızın arasına alıp kafa yormadığımız müddetçe bu ve benzerî ‘dindar’larımızla karşılaşacağız. Hayatımızı Vahye inşa ettirmediğimiz, Peygamber Efendimizi rehber olarak almadığımız takdirde, ifrat ve tefride düşeriz, düşebiliriz. Tasavvuf büyüklerinden İmam-ı Rabbâni Hazretleri: ‘Tekâmülün kaynağını mücerret mensubiyetlerde değil; o mensubiyetlere lâyık oluşta ve ondan faydalanabilme istidadında aramak lâzımdır’ der.”

Allah dini; “insanlığın dünyevi ve uhrevi saadeti” için göndermiştir. O dinin yaşanmasında örnek alınacak ilk şahsiyet, Peygamber Efendimizdir. Kur’anı Kerim’deki ifadesiyle bizler için “üsveyi hasene”dir. Güzel bir örnektir.  Hiçbir şahsın hayatı Rasulullah Efendimizin hayatı kadar mevsuk, müdellel ve aydınlık değildir.” dedi

“İSLAM, ASLİYETİYLE, MUAYYENDİR VE MAHFUZDUR”

İslam’ın aslına dikkat çeken Değirmenci,”Sana göre İslam, bana göre İslam, o kavme göre İslam, şu coğrafyaya göre İslam’ diye bir şey olmaz. İslam, asliyetiyle, muayyendir ve mahfuzdur. İslam’ın asliyetini değiştirici tefekkür olmaz. İlahiyatçıların ‘İslâm Düşüncesi’ adı altındaki düşünceleri, yorumları Kur’ana ve Hadislere göre değil, kendi düşüncelerine göre olup âyetleri açıklarken ‘tarihselci yaklaşım’ içine girerek, insanımızın imanıyla oynamaktadırlar. Yapılanlar asliyete dayanarak yapılır. ‘Yorum’ da ‘düşünce’de öyle olmalıdır. İslam, falancanın felsefesi değil, Allah’ın vahy ettiği Hak Din’dir. Hz. Muhammed (aleyhisselam), Allah’ın Resulü’dür ve İslam’ı tebliğ etmiştir; ayrıca kendi sözleriyle/amelleriyle/halleriyle/bütün hayatıyla İslam’ı yaşamış, tatbik ve talim etmiştir. Müslümanlarla müzakere ediyorsak, meseleyi Kitap’a ve Sünnet’e göre çözeriz” ifaderine yer verdi.

“DİNE ZAM DA, TENZİLAT DA YAPILAMAZ!”

Son olarak dinin temel değerlerine değinen Değirmenci, “Şunu da unutmayalım: Herkes kendi nefsinden ve gerçeğinden dilediği kadar taviz verebilir, ama İslam’ın hakikatinden taviz vermek gayretullaha dokunur. Dine zam da, tenzilat da yapılamaz! Rabbimiz! Rızasına muvafık ameller işlememizi nâsib etsin! Rabbimiz! Gadabını mucib ameller işlemememiz için bizleri hıfzu himâye buyursun. Rabbimiz, encâmımızı hayreylesin… İslam’ı yaşamak, onu hayatın bütünlüğü içinde yaşamaktır. İbadet’in kemali, hayatın bir ibadet halini almasıdır. İslam sana bir “istikamet”, bir “kişilik” kazandıracak ve sen bu hayatın her safhasını, her işini, o istikamet şuuruyla ve o kişilik sağlamlığıyla itidal üzere yaşayacaksın.” açıklamalarında bulundu.