Osmanlı İmparatorluğu’nda şehzâdeler babalarının padişahlığı döneminde yanlarına lala adı verilen tecrübeli bir devlet adamıyla birlikte sancaklara vali olarak gönderilirlerdi. Sancak valiliği sayesinde Şehzâdeler devlet idaresini öğrenirlerdi. Manisa, Kütahya ve Amasya gibi şehirler “şehzâde sancağı” olarak tanınırdı. Ancak şehzâdelerin yöneticilik yaptığı sancaklar bunlarla sınırlı değildi.
Haldun Eroğlu’nun araştırmasına göre Osmanlı tarihi boyunca şehzâdeler şu şehirlerde görev yapmışlardır: “Bursa, İnönü, Sultanhisar, Kütahya, Amasya, Manisa, Trabzon, Şebinkarahisar, Bolu, Kefe, Konya, Akşehir, İzmit, Balıkesir, Akyazı, Mudurnu, Hami-dili, Kastamonu, Menteşe (Muğla), Teke (Antalya), Çorum, Niğde, Osmancık, Sinop ve Çankırı."
Sancağa çıkan son şehzâdeler Manisa’da görev yaptılar. Daha önce tahta çıkan şehzâdeler Amasya’da görev yaparken, sonrakilerin Manisa’ya gönderilmesinin sebebi şehzâdelerin İstanbul’a daha yakın olan Manisa’da kontrollerinin daha rahat yapılabilmesindendi.
