Düzeltme işareti, hem uzatma hem de inceltme görevinde kullanılmaktadır. İnceltme görevinde kullanılan düzeltme işareti, alıntı kelimelerdeki g, k, l seslerinin ince okunmasının söz konusu olduğu durumlarda, bu seslerden sonra gelen a ve u üzerine konmaktadır. İnceltme görevindeki düzeltme işareti bu şekilde kurala bağlı olduğu için bu tür kelimelerin listelenmesine gerek görülmemiştir. Ancak uzatma görevindeki düzeltme işareti kurala bağlı değildir. Bu bakımdan bu tür kelimelerin dizininin verilmesinde yarar görülmüştür.
Bilindiği üzere uzatma görevindeki düzeltme işareti de iki durumda kullanılmaktadır. Bunlar aşağıda gösterilmiştir.
1. Yazılışları bir, anlamları ve okunuşları ayrı olan kelimeleri ayırt etmek için, okunuşları uzun olan ünlüler üzerinde:
- aciz (güçsüzlük) âciz (güçsüz)
- adem (yokluk) âdem (insan)
- adet (sayı) âdet (gelenek, alışkanlık)
- akit (sözleşme) âkit (sözleşme yapan)
- ala (karışık renkli) âlâ (pekiyi)
- alem (bayrak) âlem (dünya, evren)
- Ali (kişi adı) âli (yüce, yüksek)
- alim (her şeyi bilen) âlim (bilgin)
- ama (fakat) âmâ (görmez, kör)
- amin (kimya terimi) âmin (dua sözü)
- aşık (ayak bileğindeki kemik) âşık (vurgun, tutkun)
- ayan (belli, açık) âyan (ileri gelenler)
- batın (karın) bâtın (iç; gizli)
- dahi (bile) dâhi (yaratıcı gücü olan kimse)
- dahil (karışma) dâhil (iç, içeri)
- dar (ensiz) dâr (ev)
- fani (ışık şiddeti) fâni (ölümlü, gelip geçici)
- hadis (Peygamber sözü) hâdis (meydana gelen)
- hak (doğruluk) hâk (toprak)
- hakim (hikmet sahibi) hâkim (yargıç)
- hal (pazar yeri; çözme) hâl (durum, vaziyet)
- hala (babanın kız kardeşi) hâlâ (henüz)
- hasıl (ekin) hâsıl (olan, ortaya çıkan)
- haşa (kalın kumaş parçası) hâşâ (asla)
- havas (nitelikler) havâs (duygular)
- haya (er bezi) hayâ (utanma duygusu)
- mani (ruh hastalığı) mâni (şiir türü; engel)
- nakil (tasıma) nâkil (taşıyan)
- nar (bir meyve) nâr (ateş)
- nazım (manzume) nâzım (düzenleyen)
- rahim (döl yatağı) rahîm (koruyan, merhamet eden)
- sadır (göğüs) sâdır (çıkan, görünen)
- sari (bir tür giysi) sâri (bulaşıcı)
- şahıs (kimse, kişi) şâhıs (sırık)
- şura (su yer) şûra (danışma kurulu)
- tabi (elbette) tâbi (bağımlı; basıcı)
- vakıf (para, mülk) vâkıf (bilen; vakfeden)
- varis (damar genişlemesi) vâris (mirasçı)
- vasi (mirası yöneten) vâsi (geniş, engin)
- yad (yabancı) yâd (anma)
- yar (uçurum) yâr (sevgili)
- zati (zaten) zatî (kendine özgü)
2. Nispet î'sini belirtme durumu ve iyelik ekinden ayırmak için, nispet î'si üzerinde:
- abadî
- abanî
- Abbasî
- abidevî
- acemkürdî
- adalî
- adedî
- adî
- adlî
- afakî
- ahdî
- ahlâkî
- ailevî
- aklî
- alenî
- Alevî
- altunî
- amelî
- amudî
- amudufıkarî
- an'anevî
- angudî
- anî
- arabankürdî
- Arabî
- arızî
- Arî
- armudî
- arzanî
- asabî
- asgarî
- askerî
- aslî
- asrî
- Asurî
- aşarî
- avdetî
- Avrupaî
- aynî
- azamî
- Azerî
- Babaî
- bağdadî
- Caferî
- cebrî
- Cedî
- cehennemî
- Celâlî
- cenubî
- cerrahî
- cevabî
- cevizî daimî
- dairevî
- dasitanî
- davudî
- demevî
- demirî
- derunî
- destanî
- devrî
- dinî
- divanî
- dünyevî
- Dürzî
- ebedî
- ebrulî
- edebî
- eflâtunî
- efsanevî
- fahrî
- farazî
- Farisî
- Fatımî
- fedaî
- felsefî
- fennî
- ferahî
- ferdî
- fer'î
- fevkanî
- fevrî
- fındıkî
- fıstıkî
- fıtrî
- fiilî
- fikrî
- filizî
- firarî
- fizikî
- fuzulî
- garamî
- garbî
- garpkârî
- gayriahlâkî
- gayriaklî
- gayriciddî
- gayriihtiyarî
- gayriilmî
- gayriinsanî
- gayriiradî
- gayrikanunî
- gayrikıyasî
- gayrinizamî
- gayrisıhhî
- gayrisahsî
- gayrisuurî
- gayritabiî
- siyasî
- sultanî
- suflî
- sun'î
- sükûtî
- sümbülî
- Sünnî
- Süryanî
- Şafiî
- şahsî
- şakulî
- şalakî
- Şamanî
- şarabî
- şarkî
- şeddadî
- şehevî
- şehvanî
- zatî
- Zatülkürsî
- zebanî
- zecrî
- zevalî
- zeytunî
- zımnî
- zifirî
- zihnî
- zimmî
- ziraî
- zuhurî
- zührevî
