Niğbolu Savaşı ne zaman yapıldı? Niğbolu Savaşı nerede yapıldı? Niğbolu Savaşı'nın nedenleri nelerdir?
Osmanlı Devleti’nin Balkanlarda yürüttüğü fetih politikasının gidişatından endişelenen Macar Kralı Sigismund’un Hıristiyan dünyasından yardım istemesi ile Osmanlı Devletinin Balkanlardan çıkarmak adına Fransa, İngiltere, İskoçya, Almanya, Polonya, Bohemya, Avusturya, Macaristan, İtalya, İsviçre, Belçika ve diğer Avrupa ülkelerinin katıldığı savaşta Tuna Nehri kıyısında bulunan Niğbolu Kalesi önlerinden Yıldırım Bayezid komutasından Osmanlı birlikleri Haçlı birliklerini Hilal taktiğini kullanarak bozguna uğratmış adeta haçlı ordusunu imha etmiştir.
Batı dünyası tarafından Niğbolu Haçlı Birlikleri olarak belirtilen bu hareket Ortaçağ’da kurulan son haçlı birliğidir.
Savaş öncesi durumlar;
Osmanlı Devleti Niğbolu Savaşı yaşanmadan önce cihad anlayışı ile Avrupa içlerine akıncılar göndererek fetihlere başlamıştı. Yapılan bu fetihleri kuşku ile izleyen Papa endişelenmiş ve bu arada Bulgaristan Krallığı ve Sırbistan’ı alan Osmanlı Beyliği, Macar Kralı Sigmund un sınırlarına kadar dayanmıştı.
Tuna nehrine dayanan Osmanlı Beyliği aynı zamanda Bizans’ı İstanbul surları içine hapsetmiş ve şehri fethetmek adına şehri ablukaya almıştı. Bizans’ın giderek sıkışması ve Türk akıncıların Bosna ve Arnavutluğu alarak Boyana Nehri ve Drac limanına doğru inmeleri deniz ticareti yapan Venedikliler tarafından da endişeyle karşılanmıştı.
Fakat hiç kuşkusuz asıl tehlikede olan millet, Osmanlı Akıncılarının Tuna Nehrine vardıklarını haber alan Macarlardı. Bizans’a uygulanan abluka ve Macar kralının korkusu ile Macar kralı Sigismund ile Bizans Kayseri II. Manuel, Hıristiyan dünyasından Türklere karşı birlik olmaları için yardım istemişlerdi.
Haçlı birliğinin kurulması ile aralarında yaşanan Yüzyıl Savaşlarına son veren İngiltere ve Fransa’nın yanı sıra Avusturya, İtalya, İsviçre, Avusturya, Macaristan, Bohemya, Polonya ve birçok Avrupa ülkesinin yanı sıra Venediklilerle Rodos Şövalyelerinden oluşan 120.000 kişilik “Haçlı Ordusu” kurulmuştu.
İki kol halinde ilerlemeye başlayan haçlı birliklerinin ilk kolu Macar Kralı Sigismund’un komutasında önce Sırbistan istikametinden yol alarak Tuna Vadisine ulaşarak Osmanlı istihkamlarına vardılar. Daha sonra Türklerin elinden Vidin, Ordava ve Rahova şehirlerini ele geçiren Haçlılar, bölgede oturan Türkleri kılıçtan geçirerek daha sonra Doğan Bey komutasında bulunan “Niğbolu Kalesi” önlerine kadar geldiler.
Niğbolu’ya ulaşan Haçlı birlikleri, Osmanlı kumandanlarından biri olan Doğan Bey muhafızlığında korunan Niğbolu Kalesini karadan ve nehirden muhasara altına aldılar. Niğbolu kuşatması 16. gününe ulaştığında Haçlı Birlikleri, Türklerin erzağının bitmesini beklemiş ve bu kadar gün geçmesine rağmen Yıldırım Bayezid’in gelmemesini korkaklık olarak algılamışlardı. Hatta orduya konuşma yapan Macar Kralı, bu seferin sürdürülerek Kutsal Topraklara (Kudüs) kadar sürdürüleceğini müjdeliyordu.
Bayezid'in Niğbolu'ya gelmesi;
Savaşın diğer tarafında Osmanlı hükümdarı Yıldırı Bayezid, Haçlı ordusundan habersizdi.
Fakat daha sonra Bizans’ın Macar Kralı ile olan yazışmalarını ele geçiren Osmanlı Devleti, İstanbul kuşatmasını kaldırarak hızla birlikleri toplayarak Niğbolu Kalesine yöneldi. İstanbul kuşatmasını bırakarak Edirne’de toplanan Padişah Birliklerine, Kara Timurtaş Paşa ile şehzadelerin kumandasındaki Anadolu askerleri de hızla boğazları geçerek Bayezid Han’a katılmışlardı.
Yıldırım Han’ın kuvvetleri rüzgar gibi estiler Niğbolu’ya doğru, Tuna boylarına ilerleyen Osmanlı Orduları Filibe- Şıpka Geçidi yoluyla savaş alanına ilerlerken yol üstünde gıda maddeleri alan Haçlıları esir aldılar. Ele geçirilen esirlerden ordu hakkında bilgi alınırken Osmanlı ordusundan kaçanlar Niğbolu’ya gelerek Osmanlı ordusunun yaklaşmakta olduğunu haber verdiler.
Osmanlı ordusunun gelişi Haçlı birliklerini şaşkına uğratmıştı. Türklerin savaş taktiklerini ve savaşçı karakterini çok iyi bilen Macar Kralı Sigismund, ordunun gelişini kesinleştirmek adına ileri mevkilere bir keşif birliği gönderdi. Bayezid Han’ın Gazi Evrenos komutasındaki öncü kuvvetleri, Macar kralının gönderdiği keşif birliğini etkisiz hale getirdiler.
Savaş;
İki ordu bu savaş tertibatı ile karşı karşıya geldiler. Fransız süvarileri sayı üstünlüğü ile Osmanlı yaya birliklerine saldırdılar.
Bu taarruz padişahın komuta ettiği merkez kuvvetlerine yapıldı. Fransız süvarileri kısa sürede yaya birlikleri olan azap askerlerini geçmelerine rağmen Yeniçeriler tarafından ok yağmuruna tutularak büyük kayıplar verdiler. Osmanlı harp taktiğini uygulayan birlikler, “Hilal Taktiği” gereğince merkez kuvvetleri geri çektiler ve sol koldan Şehzade Mustafa ve Anadolu kuvvetleri yandan saldırmaya başladılar süvarilere.
Fransız süvarileri adeta Osmanlı ordusunun ortasından kalarak bir kıyıma uğradılar. Osmanlının hilal taktiğini bilen Macar kralı süvarilerin geri çekilmesi emrini verdiyse de süvariler devam ederek iyice ordunun içine ilerlemiş ve bir daha geri dönme şansları olmamıştır.
Merkez kuvvetleri geri çekildikçe Fransız birlikleri zafer kazandıklarını düşünerek atlarından indiklerinde pusuda bekleyen padişahın kumandasındaki birlikler kıskancı kapatarak Haçlı süvarilerini şaşkınlığa uğratmış ve çoğu yaya olan bu askerler Osmanlı ordusunun pusu taktiğiyle imha edilmişti.
Süvarilerin kıskaca alındığını gören Haçlı birlikleri yardım kuvvetleri gönderseler de ağır kayıplar vererek geri çekilmek zorunda kalmışlardı. Süvarilerin kalanları teslim olduktan ve çoğu öldükten sonra üç saat içinde süvarilerini kaybeden Haçlı ordusu perişan olmuş ve en gözde birliklerini kaybetmişti.
Niğbolu Savaşı'nın sonuçları nelerdir?
Papalık ve Avrupa Devletleri tarafından kurulan 120.000 kişilik Haçlı birliklerinin Osmanlı padişahı Yıldırım Bayezid Han’ın komutasındaki ordu tarafından imhası Avrupa’da büyük şaşkınlık yarattı.
25 Eylül 1326 yılında alınan zaferle birlikte Vidin-Bulgar Krallığı’na son verildi.
Savaşa dahil olan Macar Kralı üzerine Akıncılar gönderilerek birçok değerli ziynet ve esir alındı Macarlardan. Haçlıların hezimetiyle elde edilen büyük ganimet ülkenin imarı, sosyal yardım müesseseleri ve sanat eserleri yapılmak için harcandı.
Savaş esirleri önce Edirne’ye oradan Gelibolu Yarımadasına ve sonrada Sultan Yıldırım Bayezid’in yanına Bursa’ya gönderildiler. Esirlerin çoğu fidye karşılığı serbest bırakıldı.
